Masnavi Book 3, Chapter c.65

سجده کردند و بگفتند ای کریم دور بادا از تو رنجوری و بیم

(1590)

پس برون جستند سوی خانه‌ها همچو مرغان در هوای دانه‌ها

(1591)

مادرانشان خشمگین گشتند و گفت روز کتاب و شما با لهو جفت

(1592)

عذر آوردند کای مادر تو بیست این گناه از ما و از تقصیر نیست

(1593)

از قضای آسمان استاد ما گشت رنجور و سقیم و مبتلا

(1594)

مادران گفتند مکرست و دروغ صد دروغ آرید بهر طمع دوغ

(1595)

ما صباح آییم پیش اوستا تا ببینیم اصل این مکر شما

(1596)

کودکان گفتند بسم الله روید بر دروغ و صدق ما واقف شوید

(1597)