Masnavi Book 3, Chapter c.72

پنج روز آن باد امرودی نریخت ز آتش جوعش صبوری می‌گریخت

(1672)

بر سر شاخی مرودی چند دید باز صبری کرد و خود را وا کشید

(1673)

باد آمد شاخ را سر زیر کرد طبع را بر خوردن آن چیر کرد

(1674)

جوع و ضعف و قوت جذب و قضا کرد زاهد را ز نذرش بی‌وفا

(1675)

چونک از امرودبن میوه سکست گشت اندر نذر وعهد خویش سست

(1676)

هم درآن دم گوشمال حق رسید چشم او بگشاد و گوش او کشید

(1677)