Masnavi Book 6, Chapter c.114

این بگفتند و روان گشتند زود هر چه بود ای یار من آن لحظه بود

(3980)

صبر بگزیدند و صدیقین شدند بعد از آن سوی بلاد چین شدند

(3981)

والدین و ملک را بگذاشتند راه معشوق نهان بر داشتند

(3982)

هم‌چو ابراهیم ادهم از سریر عشقشان بی‌پا و سر کرد و فقیر

(3983)

یا چو ابراهیم مرسل سرخوشی خویش را افکند اندر آتشی

(3984)

یا چو اسمعیل صبار مجید پیش عشق و خنجرش حلقی کشید

(3985)