Masnavi Book 6, Chapter c.59

آن یکی می‌شد به ره سوی دکان پیش ره را بسته دید او از زنان

(1727)

پای او می‌سوخت از تعجیل و راه بسته از جوق زنان هم‌چو ماه

(1728)

رو به یک زن کرد و گفت ای مستهان هی چه بسیارید ای دخترچگان

(1729)

رو بدو کرد آن زن و گفت ای امین هیچ بسیاری ما منکر مبین

(1730)

بین که با بسیاری ما بر بساط تنگ می‌آید شما را انبساط

(1731)

در لواطه می‌فتید از قحط زن فاعل و مفعول رسوای زمن

(1732)

تو مبین این واقعات روزگار کز فلک می‌گردد اینجا ناگوار

(1733)

تو مبین تحشیر روزی و معاش تو مبین این قحط و خوف و ارتعاش

(1734)

بین که با این جمله تلخیهای او مرده‌ی اویید و ناپروای او

(1735)

رحمتی دان امتحان تلخ را نقمتی دان ملک مرو و بلخ را

(1736)

آن براهیم از تلف نگریخت و ماند این براهیم از شرف بگریخت و راند

(1737)

آن نسوزد وین بسوزد ای عجب نعل معکوس است در راه طلب

(1738)