پس عزازیلش به گفت ای میر راد مکر خود اندر میان باید نهاد

(2780)

گر نمازت فوت می‏شد آن زمان می‏زدی از درد دل آه و فغان‏

(2781)

آن تاسف و آن فغان و آن نیاز در گذشتی از دو صد ذکر و نماز

(2782)

من ترا بیدار کردم از نهیب تا بسوزاند چنان آهی حجاب‏

(2783)

تا چنان آهی نباشد مر ترا تا بدان راهی نباشد مر ترا

(2784)

من حسودم از حسد کردم چنین من عدویم کار من مکر است و کین‏

(2785)

گفت اکنون راست گفتی صادقی از تو این آید تو این را لایقی‏

(2786)

عنکبوتی تو مگس داری شکار من نیم ای سگ مگس زحمت میار

(2787)

باز اسپیدم شکارم شه کند عنکبوتی کی بگرد ما تند

(2788)

رو مگس می‏گیر تا تانی هلا سوی دوغی زن مگسها را صلا

(2789)

ور بخوانی تو به سوی انگبین هم دروغ و دوغ باشد آن یقین‏

(2790)

تو مرا بیدار کردی خواب بود تو نمودی کشتی آن گرداب بود

(2791)

تو مرا در خیر ز آن می‏خواندی تا مرا از خیر بهتر راندی‏

(2792)

Masnavi Book 2, Chapter c.75